Instalacje zbiornikowe - typy

a)    Istalacje z naturalnym odparowaniem

- propan

 
Propan, jako węglowodór, jest nietoksyczny. Spala się w całości, nie powodując skażenia środowiska. Jest gazem zarówno do ogrzewania, do produkcji ciepłej wody, a także może być jednocześnie wykorzystywany do różnego rodzaju procesów technologicznych. Magazynowany jest w naziemnych lub podziemnych zbiornikach. Stamtąd przyłączem rurowym umiejscowionym pod ziemią dostarczany jest do wnętrza budynku przemysłowego i rozprowadzany do poszczególnych odbiorników. W momencie doprowadzenia gazu ziemnego do budynku opalanego do tej pory gazem płynnym, przezbrojenie urządzeń grzewczych na nowy rodzaj paliwa jest czynnością tanią i mało kłopotliwą. Pewną wadą w zastosowaniu naszego paliwa jest formalne ograniczenie w instalowaniu urządzeń grzewczych: nie można instalować ich w pomieszczeniach znajdujących się poniżej poziomu gruntu.

Instalacja zbiornikowa w zależności od ilości zużywanego gazu składa się z jednego lub kilku zbiorników o odpowiedniej pojemności. Zbiorniki mają za zadanie magazynować gaz przez okres między kolejnymi jego dostawami.

Posadowienie zbiornika powinno gwarantować jego stabilność przed osiadaniem czy też przesuwaniem się. W tym celu zbiorniki naziemne oraz podziemne montuje się na specjalnie wykonanej płycie fundamentowej z betonu klasy B15 o grubości 20 cm, ułożonej na podłożu piaskowym oraz kotwiczy do tej płyty. Każdy zbiornik należy podłączyć do instalacji uziemiającej wykonanej zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Zbiornik gazowy jako naczynie ciśnieniowe podlega odbiorowi i badaniom technicznym wykonywanym przez Urząd Dozoru Technicznego (UDT). Tylko zbiorniki dopuszczone i odebrane przez UDT mogą być eksploatowane.

Osprzęt zbiornika umożliwia jego bezpieczne napełnianie, eksploatację i opróżnianie. Ważnym elementem zbiornika jest sprężynowy zawór bezpieczeństwa, który nie dopuszcza do przekroczenia ciśnienia obliczeniowego zbiornika.

Zbiorniki na gaz płynny wykonywane są w wersji naziemnej i podziemnej. Zbiorniki podziemne zabezpieczone są przed korozją specjalną nawierzchniową warstwą ochronną umożliwiającą wieloletnie przechowywanie zbiornika w ziemi. Niektóre zbiorniki dodatkowo zabezpiecza się przed korozją stosując ochronę katodową. Zaletą zbiornika w wersji podziemnej jest jego większa zdolność odparowania gazu, a wadą wyższe koszty zainstalowania. Ze względu na ograniczone możliwości odparowania gazu ze zbiorników, szczególnie w okresie niskich temperatur, instalacje które muszą sprostać dużym zapotrzebowaniom na gaz należy wyposażyć w urządzenia wspomagające odparowanie gazu. Takimi urządzeniami są parowniki pobierające fazę ciekłą ze zbiornika i podgrzewające ją do momentu wrzenia. Powstała w ten sposób faza gazowa może być dalej zużyta, wspomagając naturalne odparowanie w zbiorniku.

W celu doprowadzenia gazu ze zbiornika magazynowego do ściany budynku niezbędne jest poprowadzenie przyłącza o odpowiedniej przepustowości wyposażonego w system reduktorów wysokiego i niskiego ciśnienia. Przyłącze gazowe wykonywane jest w postaci rury gazowej podziemnej (polietylenowej, stalowej). Część naziemna przyłącza montowana jest z rur stalowych.

Ciśnienie ustawione na reduktorze niskiego ciśnienia jest uzależnione od rodzaju zastosowanego urządzenia grzewczego. Dla domowych instalacji – kotła CO/CWU ciśnienie na ogół wynosi 36 mbar. Dla instalacji przemysłowych wymagane jest zazwyczaj ciśnienie wyższe.

Podstawowym wymaganiem dla kotłowni jest umiejscowienie jej powyżej poziomu terenu. Umożliwia to wydostanie się gazu z ewentualnego wycieku na zewnątrz budynku przez otwór nawiewny kotłowni, który powinien być blisko posadzki.

Dla kotłowni przemysłowych zaleca się ponadto instalowanie elektrycznych systemów zabezpieczających na wypadek wycieku gazu składających się z detektorów gazu, zaworu elektromagnetycznego itp.   

Po dokonaniu montażu przyłącza gazu do budynku należy wykonać próbę szczelności instalacji zgodnie z warunkami technicznymi. Próbę należy wykonać sprężonym powietrzem lub innym gazem obojętnym.

Bezpieczne użytkowanie instalacji wymaga wykonania w. w. elementów zgodnie z warunkami technicznymi, którym powinny odpowiadać budynki i instalacje gazu płynnego. Zasady wykonania wymienionych powyżej elementów instalacji regulują przepisy wykonawcze do Prawa Budowlanego. Wszystkie omówione elementy instalacji powinny być zaprojektowane przez uprawnionego projektanta i wykonane przez instalatorów z uprawnieniami. 

Decydując się na korzystanie z usług firmy BAŁTYKGAZ mają Państwo to zagwarantowane.

  Schemat instalacji przemysłowej możesz zobaczyć TU

 
               - odległości

Usytuowanie zbiorników powinno zapewniać bezpieczną ich eksploatację, minimalizować zagrożenie w przypadku awarii oraz umożliwiać skuteczność działania. Z tego względulokalizację zbiorników określa projekt wykonany przez BAŁTYKGAZ oraz uzgodniony przez Rzeczoznawcę ds. Zabezpieczeń P. Pożarowych.

Dopuszczalną odległość zbiorników z gazem płynnym od budynków mieszkalnych, budynków zamieszkania zbiorowego oraz budynków użyteczności publicznej, a także między zbiornikami, określa poniższa tabela:
 

- strefy
 

Dla urządzeń technologicznych przeznaczonych do magazynowania, przeładunku i dystrybucji gazu płynnego ustala się następujące minimalne strefy zagrożenia wybuchem (1 i 2):

1)  zbiorniki naziemne, podziemne lub przysypane o pojemności do 10 m3, strefa 2 - w promieniu 1,5 m od wszystkich króćców zbiornika;

2)  zbiorniki o pojemności powyżej 10 m3 do 110 m3:
 

a) dla zbiorników naziemnych, strefa 2 - 3 m od ścianki zbiornika,

b) dla zbiorników podziemnych i przysypanych, strefa 2 - w promieniu 1,5 m od króćców zbiornika.

b)     mieszanina propan – butan

- co to jest parownik

Odparownik – to rodzaj wymiennika ciepła przeznaczony do zwiększenia wydajności odparowywania gazu płynnego ze zbiorników magazynowych gazu płynnego. Poziom bezpieczeństwa i niezawodności parowników LPG powoduje, że mają one szerokie zastosowanie (zakłady produkcyjne, huty szkła, restauracje itp.) wszędzie tam, gdzie zapotrzebowanie na gaz propan-butan jest większe niż naturalne możliwości odparowanie tego gazu w zbiorniku. Odpowiednia ilość ciepła potrzebna do podgrzania i odparowania gazu dostarczana jest przez czynnik pośredniczący ogrzewany grzałkami elektrycznymi (odparowniki elektryczne), przez cyrkulację gorącej wody z niezależnego układu (odparowniki wodne) lub przez bezpośrednie ogrzewanie spalanym gazem (odparowniki gazowe).

 
- co daje parownik

Działanie odparownika elektrycznego na przykładzie modelu ZIMMER f-my ALGAS SDI. 
 

Krok 1 - Faza płynna LPG wpływa do zaworu czterodrogowego. Filtr w zaworze zapobiega przedostawaniu się zanieczyszczeń do dalszej części instalacji.

Krok 2 - Faza płynna LPG płynie przez zawór wlotowy, gdzie jej przepływ jest kontrolowany przez konstrukcję zaworu typu kula-gniazdo metal-metal.  Budowa zaworu zapobiega osadzaniu się w nim zanieczyszczeń.

Krok 3 - Gdy faza płynna przepływa przez rury energia jest przekazywana powodując wrzenie płynu. Stalowe rury zatopione w obudowie aluminiowej zapewniają wyjątkowo dobrą wymianę ciepła.

Krok 4 – Energia przechodząca przez wymiennik ciepła jest uzupełniana przez wymienne samoregulujące grzałki, bez wyłączników, czujników temperatury, przekaźników lub innych urządzeń sterujących. Grzałki ze względu na swoją konstrukcję nie mogą się przegrzać.

Krok 5 - Energia elektryczna jest dostarczana do elementów grzejnych w szerokim zakresie napięć, włączając prąd stały i zmienny. Podłączenie elektryczne wykonuje się poprzez fabrycznie montowaną puszkę w wykonaniu EX.

Krok 6 - Gdy odparowany gaz (w fazie gazowej) opuszcza urządzenie, podgrzewa lub ochładza czujkę termostatu zapewniając w ten sposób odpowiednie sprzężenie z zaworem wlotowym (regulacyjnym).

Krok 7 - Zawór regulacyjny (termostatyczny) otrzymuje impuls z czujnika temperatury, sprzęga to z ciśnieniem aby zapewnić, że jedynie podgrzany gaz opuści parownik. Zawór reguluje przepływ fazy płynnej na wlocie do parownika w celu kontroli całego procesu. 

Schemat instalacji przemysłowej z zastosowaniem odparownika możesz zobaczyć TU   

 
c)     typy zbiorników 

Instalacja zbiornikowa gazu płynnego

W skład instalacji zbiornikowej gazu płynnego dla zasilania urządzeń grzewczych budynku wchodzą następujące elementy:

1) zbiornik magazynowy gazu płynnego naziemny lub podziemny wraz z osprzętem, trwale posadowiony na fundamencie;
2) przyłącze podziemne gazu płynnego od zbiornika do budynku wykonane z rur stalowych lub z tworzywa sztucznego (PEHD) lub z miedzi w osłonie z PE;
3) szafka kurka głównego na budynku, która oprócz zaworu głównego zamykającego dopływ gazu do budynku może być wyposażona w reduktor ciśnienia II stopnia i gazomierz;
4) instalacja gazu w budynku zasilająca odbiorniki gazowe, wykonana z rur stalowych lub miedzianych zgodnie z warunkami technicznymi budowy instalacji.
 

Wymiary zbiorników - NAZIEMNYCH

Posadowienie zbiornika naziemnego

Zbiorniki naziemne montowane są na własnych podporach mocowanych do płyty fundamentowej żelbetowej wylewanej lub prefabrykowanej posadowionej poziomo na stabilnym podłożu. Podłoże powinno być wykonane z podsypki piaskowej o grubości 20 cm. Zbiornik należy mocować do fundamentu śrubami kotwionymi w płycie fundamentowej.

Dobór zbiornika poprzez DORADCÓW TECHNICZNYCH BAŁTYKGAZ.

Wymiary zbiorników - PODZIEMNYCH

Posadowienia zbiornika podziemnego

 
Zbiorniki podziemne wyposażone są w podpory służące do stabilizacji zbiornika podczas transportu. Starsze konstrukcje zbiorników nie posiadają podpór transportowych, dlatego na czas transportu są specjalnie zabezpieczane. Zbiorniki podziemne   montuje   się   w   wykopie o głębokości około 1,8 m. Wymagana jest wielkość przykrycia gruntem w wysokości min. 0,5 m. Zbiornik podziemny, pomimo posiadania podpór transportowych powinien być posadowiony na podsypce piaskowej grubości min. 20 cm. W niektórych przypadkach wymagana jest płyta fundamentowa żelbetowa, do której mocowany jest zbiornik podziemny specjalnymi obejmami kotwionymi w płycie fundamentowej.

Dobór zbiornika poprzez DORADCÓW TECHNICZNYCH BAŁTYKGAZ. 

d)     zasady napełniania
 
Przeładunek gazu płynnego z autocysterny do zbiornika wykonywany jest na zasadzie przetłoczenia fazy ciekłej pompą zamontowaną na autocysternie. Ilość fazy ciekłej gazu przeładowanego do zbiornika jest mierzona na układzie pomiarowym zamontowanym na autocysternie. Ilość wydanego gazu mierzona jest w litrach. Przy wprowadzeniu gazu do zbiornika następuje jego szybkie rozprężenie i ochłodzenie, dlatego proces napełnienia nie może być gwałtowny, by nie obniżyć temperatury ścianki zbiornika poniżej wielkości dopuszczalnych. Dopuszczalny, maksymalny poziom napełnienia zbiornika wynosi 85%. Stopień napełnienia zbiornika jest mierzony poziomowskazem, który wskazuje orientacyjnie poziom jego napełnienia. Dodatkowo poziom maksymalnego napełnienia zbiornika jest kontrolowany i sygnalizowany wypływem fazy ciekłej gazu przez rurkę przelewową, będącą elementem górnego zaworu poboru fazy gazowej. Napełniający zbiornik (osoba posiadająca świadectwo kwalifikacji wydane przez TDT) podczas napełniania odkręca zaworek iglicowy w zaworze poboru fazy gazowej i kontroluje wypływający gaz. Wypływ fazy ciekłej (przybierający postać mgły) jest sygnałem dla napełniającego, że zbiornik został napełniony do wielkości maksymalnej, czyli 85%.

Podczas napełniania i po jego zakończeniu operator cysterny wykonuje kontrole szczelności zbiornika, osprzętu i instalacji rurowej. Próba szczelności jest wykonywana testerem pianowym. Wszystkie nieszczelności są usuwane przez operatora cysterny lub przez służby serwisowe. Decydując się na współpracę z firmą BAŁTYKGAZ mają Państwo gwarancję, że proces tankowania zbiornika odbędzie się w sposób bezpieczny, a dostarczony gaz będzie spełniał wymagania norm.